امشب بـخـوانم ذاتِ پـاکِ کـبـریـا را            یا رب بـبـخـشا این گـدای بـی‌نـوا را

تو خواندی و من آمدم برداری از من            سـنـگـیـنـیِ بـارِ مـعـاصی و خطا را

من نا امـید از سـفـرۀ احـسان نـبـاشم            وقـتـی که دارم خـالـقـی مثـلِ شما را

ابوابِ رحمت را به رویم می‌گـشایی            یعنی تو بخـشیدی به من حالِ دعا را

من در مجیر و افـتتاح و جوشن قـدر            در نـام‌هـایـت یـافـتـم عـطـرِ شـفـا را

مـن بـاورم که در شـبِ پـایـانـی مـاه            با مهـرِ توحـیدی خود بخـشی گـدا را

آری یقین دارم که تو می‌بخشی امشب            هر گونه جرم و لغـزشِ این مبتلا را

با لحنی محزون و دلی پُـر از اجابت            خـواهـم امـیـدِ رحـمـتِ بـی‌انـتـهـا را

در این شبِ رحمت بخـوانم عاشـقانه            با ایـن دل خـونـم فـقـط نــامِ خــدا را

غـرقِ امـیدم از تو می‌خـواهم کریما!            امشب براتِ هم نجـف هم کـربـلا را